Το βακτήριο έλκος πυροδοτεί μια διαδικασία ραγδαίας εξασθένισης. Η άμεση καταστροφή ονομάζεται κοινά, αποπληξία. Το καλοκαίρι το βακτήριο ζει στην επιφάνεια των κλαδιών και τα φύλλα, χωρίς να προκαλέσει συμπτώματα. Το φθινόπωρο, όταν αρχίσουν οι βροχές, πολλαπλασιάζεται και μπαίνει στο εσωτερικό του φυτού μες από τραύματα. Η μόλυνση του φυτού το χειμώνα, οδηγεί σε μαρασμό του την άνοιξη. Ο εξασθενημένος cortical ιστός αντικαθίσταται από πληγές και εκζέματα είτε κλειστά είτε ανοιχτά. Ευπαθέστερος στη βακτηριακή μόλυνση είναι ο μίσχος, ενώ σε επίπεδο δέντρου, πλέον ευαίσθητα είναι τα ηλικίας 8-10 ετών. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η αυτόματη καταστροφή μέρους ή του όλου δέντρου. Η ασθένεια κατ’ αρχή καταστρέφει τον ιστό, έτσι ώστε ο αρχικός αποχρωματισμός ακολουθείται από αιφνίδια εξασθένιση του φυλλώματος, χωρίς αλλαγή στο χρώμα. Η εξασθένιση του cortical ιστού δύσκολα εντοπίζεται εξωτερικά, αλλά με μια κάθετη διατομή η ζημιά φαίνεται καθαρά, αφού ο ιστός είναι καφέ και μυρίζει άσχημα.